گریه ی سیب

شب فرو می افتاد      

به درون آمدم و پنجره ها را بستم. 

باد با شاخه در آویخته بود.  

من، درین خانه ی تنها، تنها.  

 غم عالم به دلم ریخته بود. 

ناگهان، حس کردم: 

 که کسی،  

                آنجا، بیرون، در باغ،  

در پس پنجره ام 

 می گرید..... 

 صبحگاهان، 

                  شبنم  

میچکید از گل سیب.